Να και πάλι οι συνήθως ύποπτες μη κυβερνητικές οργανώσεις. Το περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ είχε το πεντασέλιδο αφιέρωμα «Απάτες στήνουν μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ)». Και σήμερα στη Real News είχε αντίστοιχου ύφους και περιεχομένου άρθρο. Δεν έλεγαν κάτι καινούριο. Επαναλαμβάνουν μια γνωστή ιστορία φαγοποτιού αξίας κάποιων εκατομμυρίων ευρώ από την αναπτυξιακή βοήθεια του Υπουργείου Εξωτερικών, την ΥΔΑΣ. Οργανώσεις υπαρκτές που χρηματοδοτήθηκαν για έργα ανύπαρκτα, οργανώσεις ανύπαρκτες που εξαφανίστηκαν μόλις εισέπραξαν τον παρά, οργανώσεις που υποσχέθηκαν φαγητό, ρούχα και υποδομές σε πεινασμένους που ποτέ δεν τα είδαν, οργανώσεις που πήραν τρελά λεφτά για τρελά έργα. Όπως και οργανώσεις που πήραν τα λεφτά και έκαναν υπαρκτά έργα, αλλά για αυτές δεν γίνεται λόγος… Και βέβαια η γνωστή μας «Αλληλεγγύη», η και καλά ΜΚΟ της Εκκλησίας της Ελλάδος που έστελνε στριγκάκια, αποκριάτικες στολές και σάπια κοτόπουλα σε πεινασμένους στο Ιράκ.
Προφανώς καμία ΜΚΟ δεν είναι εξ΄ορισμού καλή, αδιάφθορη, διαφανής, κοινωφελής .... και τα ρέστα. Όπως επίσης προφανώς κανένας γιατρός δεν είναι εξ’ορισμού σωτήρας του άρρωστου, κανένας παπάς δεν είναι εξ’ορισμού άγιος, κανένας πολιτικός δεν είναι εξ’ορισμού αδιάφθορος, κανένας εθελοντής δασοπυροσβέστης δεν είναι εξ’ορισμού δασόφιλος. Η ζωή είναι ένα ατέλειωτο τεστ για όλους …
Εξ’ορισμού όμως οι MKO οφείλουν να είναι πολιτικά ανεξάρτητες και κομματικά ανένταχτες, να δουλεύουν για το κοινό (και όχι για το προσωπικό) καλό, να είναι μη κερδοσκοπικές, να προσφέρουν λύσεις, να είναι ανεξάρτητες από οικονομικά συμφέροντα και να δυναμώνουν, όχι να ξεζουμίζουν την κοινωνία. Και οφείλουν να μην είναι ομάδες πολιτικά ενταγμένες, θεσμικά ή οικονομικά εξαρτημένες από το κράτος, κερδοσκοπικές εταιρείες, ομάδες προάσπισης και προώθησης συμφερόντων (πολιτικών, επαγγελματικών, θρησκευτικών, τοπικής καταγωγής, αθλητικών, κυνηγετικών, κα) ή ομάδες που ασκούν βία. Και επίσης οι ΜΚΟ οφείλουν να μην είναι μαγαζάκια κανενός, ούτε των ιδρυτών τους, να λειτουργούν με ξεκάθαρους κανόνες διαφάνειας και να λογοδοτούν συνέχεια στη βάση στόχων που δεν εξαρτώνται από χρηματοδότες ή άλλα συμφέροντα.
Επειδή όμως η κριτική είναι πάντα πολύ πιο εύκολη από τη δουλειά, αυτές οι, πώς τις λεν, ΜΚΟ είναι οι συνήθως ύποπτοι πίσω από δεκάδες παγκόσμιες συνωμοσιοθεωρίες. Συνήθως κάποιος δυνατός κρύβεται πίσω τους όταν κριτικάρουν ή προτείνουν ή τέλος πάντων διαφέρουν. Γιατί στην Ελλάδα των καθαρών λύσεων, όποιος μιλάει, ή ανήκει σε κόμμα ή είναι τσιράκι κάποιου μεγάλου. Αλλιώς το βουλώνει και χαζεύει σήριαλ και μπάλα.
Αν όντως αυτές οι δήθεν ΜΚΟ υπάρχουν, αν όντως ξεκοκάλισαν εκατομμύρια, αν όντως έγλυψαν κατουρημένες πολιτικές ποδιές για να τσεπώσουν προτζεκτάκια και μετά να γίνουν καπνός, τότε σίγουρα πρέπει να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη και να ξεφτιλιστούν στην κοινωνία. Γιατί εκμεταλλευόμενες την ασαφή ρητορεία για μια ισχυρή κοινωνία πολιτών, αυτές οι οργανώσεις έγιναν μαγαζάκια κάποιων που ίσως πλούτισαν στην πλάτη ολόκληρης της κοινωνίας.
Ποιος μπορεί όμως να διαγράψει από την ιστορία ότι η τοποθέτηση του φυσικού περιβάλλοντος και ειδικά της βιοποικιλότητας στην πολιτική ατζέντα οφείλεται αποκλειστικά στις πιέσεις και την επιστημονική δουλειά κάποιων ΜΚΟ; Ή ότι τον αγώνα για καθαρή ενέργεια και αναχαίτιση της κλιματικής αλλαγής τον σέρνουν στην πλάτη τους οι ΜΚΟ; Σίγουρα πολλοί θα σούρουν τα εξ’αμάξης στις ΜΚΟ επειδή είναι τάχα απολιτίκ και δεν συγκρούονται για καθολική ρήξη με το στραβό σύστημα. Και ότι συχνά οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ δίνουν αντιφατικά μηνύματα, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με τις συγκρουόμενες απόψεις γύρω από τα αιολικά πάρκα. Και σίγουρα άλλοι θα πουν ότι πολλές ΜΚΟ λειτουργούν με αδιαφάνεια, χωρίς κανόνες λογοδοσίας και χωρίς ξεκάθαρη στρατηγική ανεξάρτητη από τους χρηματοδότες τους.
Στην πλουραλιστική κοινωνία μας όμως, καθένας ψάχνει, διαλέγει και παίρνει. Όποιος προτιμάει να κάνει δουλειά, μαθαίνει να ξεχωρίζει τα διαμάντια από τα καθρεφτάκια, αντί να στρογγυλοκάθεται και να βολεύεται πάνω στη γκρίνια.
Από ΑΒΙΑΣΤΑ
